ເປັນຫຍັງຫາເງິນເທົ່າໃດ ກໍ່ບໍ່ເຄີຍພໍໃຊ້ຈັກເທື່ອ

ເວົ້າກັນຕິດປາກຕັ້ງແຕ່ໄວທຳງານຈົນເຖິງໄວກະສຽນ ວ່າຫາເງິນມາຈ່າຍອອກຫມົດ ຫາເງິນໄດ້ເທົ່າໃດກໍ່ບໍ່ພໍຈ່າຍ ຫາເງິນມາ ບໍທັນໄດ້ໃຊ້

ຫາເງິນມາໄດ້ກໍ່ບໍ່ເຄີຍມີເງິນເກັບ ຄົນເຮັດວຽກທຸກຄົນຕ່າງຕ້ອງການເງິນເດືອນສູງໆ ລາຍໄດ້ຫລາຍໆ ກັນທັ້ງນັ້ນ

ຢ່າງນ້ອຍທີ່ສຸດກໍ່ຂໍໃຫ້ໄດ້ເງິນເດືອນ ທີ່ພໍໃຊ້ຈ່າຍຈະຫລອດເດືອນ ເຫລືອເກັບແດ່ເລັກນ້ອຍກໍ່ຍັງດີ ແຕ່ສະພາບສັງຄົມປັດຈຸບັນ ຊີວິດຂອງຄົນທຳງານມີສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຕ້ອງເສຍເງິນ

ເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຫລາຍຂຶ້ນ ຊຶ້ງແມ້ຈະເປັນລາຍຈ່າຍທີ່ສຳຄັນ ແຕ່ກໍ່ບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າຈະປ່ຽນແປງຫລືລົດລາຍຈ່າຍໄດ້

ເຊັ່ນ ຄ່າຜ່ອນຊຳລະບັດເຄຣດິດ ຊັ້ນຕ່ຳໃນແຕ່ລະເດືອນ ຄ່າຜ່ອນສິນຄ້າ ຄ່າບໍລິການໂທລະສັບ ມືຖື ຄ່າອິນເຕີເນັດ ຄ່າເສີມສວຍ-ຊື້ເຄື່ອງສຳອາງ ຄ່າໃຊ້ບໍລິການຟິດເນສ ຄ່ານ້ຳມັນລົດ

ລາຍຈ່າຍເຫລົ່ານີ້ ເປັນການຈ່າຍເພື່ອສິ່ງທີ່ “ອາດບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງມີ ຕ້ອງເຮັດ ຫລື ຕ້ອງເປັນ” ແຕ່ກໍ່ຍັງດີກວ່າລາຍຈ່າຍໃນສິ່ງທີ່ໄຮ້ປະໂຫຍດ

ເຊັ່ນ: ຄ່າເຫລົ້າເບຍ ຄ່າຢາສູບ ຄ່າຫວຍ ຫລື ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສຳຫລັບອະບາຍຍາມຸກຕ່າງໆ ເງິນເດືອນ ເທົ່າໃດ ຈຶ່ງຈະພໍກັບຄວາມຕ້ອງການຈຶ່ງເປັນປັນຫາໂລກແຕກສຳຫລັບຄົນໃນໄວທຳງານ

ຫລາຍຄົນມີລາຍໄດ້ຫລາຍກວ່າຕອນເລີ່ມເຮັດວຽກ ແຕ່ກໍ່ຍັງບໍ່ພໍໃຊ້ຈ່າຍ ບໍ່ພໍໃຊ້ຫນີ້ ລອງເບິ່ງຍ້ອນກັບໄປໃນອະດິດ

ຫາກເຮົາບໍ່ກໍ່ໜີ້ ໂດຍສະເພາະໜີ້ບັດເຄຣດິດ  ເພື່ອຊື້ສິ່ງທີ່ຕ້ອງການຢ່າງງ່າຍໆ ປານນີ້ຄົງມີເງິນເກັບຫລາຍແລ້ວ

ຫາກຄົນທຳງານຢ່າງເຈົ້າ ຈ່າຍຄ່າເຫລົ້າເບຍ ຄ່າຢາສູບ ໃນແຕ່ລະມື ເທົ່າຄ່າໃຊ້ຈ່າຍປະຈຳວັນ ໂດຍສະເພາະຄ່າເຂົ້າ ຖ້າງົດເຫລົ້າ ງົດຢາສູບໃນແຕ່ລະເດືອນ ຈະເຫລືອເງິນຄ່າເຂົ້າເປັນສອງເທົ່າເລີຍທີດຽວ

ຫາກເຈົ້າມີລາຍໄດ້ຫລັກລ້ານ ຫລື ຫລັກ2 ລ້ານຕົ້ນໆ ແຕ່ຊື້ເສຶ້ອຜ້າ ເຄື່ອງປະດັບລາຄາແພງໃສ່ໄປເຮັດວຽກ ໃຊ້ໂທລະສັບມືຖືເຄື່ອງ ລະຫລາຍໆໝື່ນທີ່ຍັງຕ້ອງຜ່ອນ ດື່ມກາເຟແກ້ວລະ ຊາວ ຫ້າສິບ

ແມ້ຈະເປັນຄວາມສຸກຂອງຄົນໃນໄວທຳງນ ທີ່ຖືເປັນການໃຫ້ລາງວັນຕົວເອງຈາກການເຮັດວຽກງານທີ່ເມື່ອຍ ແຕ່ຄວາມທຸກທີ່ຕ້ອງຈ່າຍຫລືເປັນໜີ້ຈະຕາມມາໃນພາຍຫລັງ

ພຶດຕິກຳແລະການໃຊ້ຊີວິດແບບນີ້ ສົ່ງຜົນໃຫ້ຄົນໄວທຳງານສ່ວນໃຫ່ຍມີໜີ້ສິນ ແມ້ແຕ່ຄົນທີ່ທຳງານໄດ້ເງິນເດືອນສູງແຕ່ບໍລິຫານາຍໄດ້ຂອງຕົນເອງບໍ່ດີ

ກໍ່ບໍ່ເຫລືອເງິນເກັບເພາະສ່ວນຫລາຍ ໄດ້ເງິນຫລາຍກໍ່ໃຊ້ຫລາຍຕາມໄປນຳ

ດັ່ງນັ້ນເຖິງຈະມີເທົ່າໃດກໍ່ບໍ່ພໍໃຊ້ ເພາະຄວາມຕ້ອງການທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ລອງພິຈາະນາເບິ່ງວ່າໃນຊ່ວງເລີ່ມຕົ້ນຂອງຊີວິດໃນໄວທຳງານ ເຈົ້າອາດມີລາຍໄດ້ແຕ່ຫລັກລ້ານຕົ້ນໆ ຫລື ຫລັກ 2 ລ້ານຕົ້ນໆ

ຈາກລາຍໄດ້ທີ່ພຽງພໍຕໍ່ການໃຊ້ຊີວິດໃນຫນຶ່ງເດືອນ ເມື່ອເຈົ້າມີຄວາມຕ້ອງການຫລາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ລາຍໄດ້ກໍ່ເກີດການບໍ່ພໍໃຊ້ ໝູນເງິນບໍ່ພໍໃຊ້

ຫລັງຈາກນັ້ນເຈົ້າກໍ່ຈະເລີ່ມຄິດວ່າຖ້າມີເງິນເດືອນຫລາຍໆ ກໍ່ຄົງຈະພໍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ ຢູ່ໄດ້ ສະບາຍໆ ແຕ່ເມື່ອເງິນເດືອນເຈົ້າຮອດໃນລະດັບທີ່ເຈົ້າພໍໃຈແລ້ວ

ກໍ່ກັບເຈົ້າສູ່ສະພາວະເດີມ ເງິນຫລາຍຂຶ້ນແຕ່ກໍ່ຍັງບໍ່ພໍໃຊ້ຈ່າຍຢູ່ດີ ຈາກທີ່ເຄີຍຄິດວ່າ ໃຊ້ເທົ່າໃດກໍ່ຍັງບໍ່ພໍ ພະຍາຍາມປ່ຽນມາເປັນ

ຢາກເກັບອອມໃຫ້ໄດ້ຫລາຍທີ່ສຸດ ຈົນຮູ້ສຶກວ່າອອມເທົ່າໃດກໍ່ຍັງອອມບໍ່ພໍ ຫລື ສ້າງຫນີ້ໄດ້ແຕ່ຕ້ອງເປັນ ຫນີ້ເພື່ອອະນາຄົດ ອອມເງິນກັບປະກັນຊີວິດ

ແລະຝາກເງິນກັບທະນາຄານ ຈະໄດ້ສະບາຍຕອນແກ່ ຫລື ມີເງິນເກັບໄວ້ໃຊ້ຫາກເກີດເຫດການສຸກເສີນ ຫລື ເຫດການທີ່ບໍ່ຄາດຄິດຂຶ້ນ

ປະເມີນລາຍຈ່າຍແຕ່ລະເດືອນ ຈົນບໍ່ເຫລືອເກັບນັ້ນ ລາຍຈ່າຍສ່ວນໃດທີ່ບໍ່ມີຄວາມຈຳເປັນກໍ່ຄ່ອຍໆ ຕັດອອກໄປ ຮຽກງ່າຍໆວ່າ ໃຊ່ຈ່າຍຢ່າງປະຫຍັດ

ຫາກເກັບອອມ 1 ປີ ໄດ້ຈັກ 20 ລ້ານ ເກັບອອມໄດ້ 3 ປີ ກໍ່ ເປັນ 60 ລ້ານ ລະຫວ່າງນັ້ນອາດຈະໄປຝາກທະນາຄານລົງທຶນ ກໍ່ຈະມີເງິນເກັບເພີ່ມໄດ້

ແມ້ໃນອະນາຄົດເຄື່ອງໃຊ້ຈະຂຶ້ນລາຄາ ເຈົ້າກໍ່ບໍ່ເດືອດຮ້ອນຫຍັງ ຖ້າທຽບກັບຄົນທີ່ເຮັດວຽກມາ 3 ປີ ເທົ່າກັນ ແຕ່ບໍ່ມີເງິນເກັບແມ້ແຕ່ບາດດຽວ.

ທີ່ສຳຄັນເຈົ້າຈະມີເງິນສຳຮອງນອນນິ່ງໆ ໄວ້ໃຊ້ໄດ້ຍາມສຸກເສີນ ເຊັ່ນ ຍາມເຈັບໄຂ້ໄດ້ປ່ວນຂຶ້ນມາ ຫລື ເກີດອຸປະຕິເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າບໍ່ສາມາເຮັດວຽກໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.